مسلمانان صهیونیست ؟!!!

اگر اشرار یهود در طی قرون و به تدرج موفق به نفوذ در آموزه‌های مسیحیان و مسیحیت شدند و باعث شکل‌گیری مسیحیت صهیونیستی شدند، همین اشرار، با نفوذ در برخی جماعت مستعد، ایجاد التقاط از قرن دوازدهم هـ . ق به تدریج زمینه‌های شکل‌گیری دلتایِ شومِ مسلمانان صهیونیست شدند. وهابیّت، بهائیت و روشنفکری لیبرال، اضلاع مثلثی را به وجود آوردند که از میانة آن مسلمانان صهیونیست سر برآوردند. سه جریان که بن مایة باور مهدوی و فرهنگ انتظار را نشانه رفتند.

 

«تولّی و تبرّی» جستن یک اصل و یک ضرورت اعتقادی دینداری است. دیوار و حصن حصینی است که اردوگاه اعتقادی، فرهنگی و تمدّنی مسلمانان را از بیگانگان و نفوذ خصم در امان نگه می‌دارد. در طول تاریخ، غفلت از این امر یعنی تولّی و ولایت‌جویی و در مقابلش تبرّی و دوری جستن باعث بروز بسیاری از خسارات در حوزه‌های مختلف مربوط به جهان اسلام شده است. همة تلاش دشمنان دینداری هم، همواره مصروف فراموشی این اصل و یا ایجاد شبهه در تشخیص مصادیق شده است. با همین موضوع یعنی تولّی و تبرّی شما می‌توانید تمامی وقایع فرهنگی و تمدّنی 1400 سال جهان اسلام و....

مسلمانان صهیونیست

۱۸ مهر ۱۳۸۸

اگر اشرار یهود در طی قرون و به تدرج موفق به نفوذ در آموزه‌های مسیحیان و مسیحیت شدند و باعث شکل‌گیری مسیحیت صهیونیستی شدند، همین اشرار، با نفوذ در برخی جماعت مستعد، ایجاد التقاط از قرن دوازدهم هـ . ق به تدریج زمینه‌های شکل‌گیری دلتایِ شومِ مسلمانان صهیونیست شدند. وهابیّت، بهائیت و روشنفکری لیبرال، اضلاع مثلثی را به وجود آوردند که از میانة آن مسلمانان صهیونیست سر برآوردند. سه جریان که بن مایة باور مهدوی و فرهنگ انتظار را نشانه رفتند.         «تولّی و تبرّی» جستن یک اصل و یک ضرورت اعتقادی دینداری است. دیوار و حصن حصینی است که اردوگاه اعتقادی، فرهنگی و تمدّنی مسلمانان را از بیگانگان و نفوذ خصم در امان نگه می‌دارد. در طول تاریخ، غفلت از این امر یعنی تولّی و ولایت‌جویی و در مقابلش تبرّی و دوری جستن باعث بروز بسیاری از خسارات در حوزه‌های مختلف مربوط به جهان اسلام شده است. همة تلاش دشمنان دینداری هم، همواره مصروف فراموشی این اصل و یا ایجاد شبهه در تشخیص مصادیق شده است. با همین موضوع یعنی تولّی و تبرّی شما می‌توانید تمامی وقایع فرهنگی و تمدّنی 1400 سال جهان اسلام و مسلمانان را بررسی و تحلیل کنید. ریشة بسیاری اختلافات امروزی میان ما هم به همین امر بر می‌گردد. ما، یا این اصل را فراموش کرده و هیچ گرفته‌ایم، یا در سهل‌انگاری و تسامح به حاشیه راندیمش و یا آنکه در تشخیص مصادیق موضوعات و اشخاصی که باید نسبت به آنها تولّی و یا تبرّی جست دچار شبهه شده‌ایم لذا در همة مناسبات فرهنگی و تمدّنی گیج می‌خوریم. زیارت عاشورا، مرام‌نامة شیعه بودن است. در همة زیارات و ادعیة ماثوره این اصل ضروری لحاظ شده است. تولّی و تبرّی جستن باید همراه با معرفت و آگاهی، گواهی قلبی، تضمین عملی، بیان لفظی و بالاخره به روز و همراه با مصداق شناسی باشد. تنها از این طریق دین و دینداری و دینداران از لابه‌لای اعصار و قرون به صحنة تاریخ و حیات اجتماعی، سیاسی روز کشیده شده و دوام می‌آورد و کارکرد جدّی و مؤثّر پیدا می‌کند. در غیر این‌صورت تنها به دردِ استخوان سبک کردنِ دمِ مرگ پیرمردها و پیرزن‌ها می‌خورد. چنانکه ملاحظه می‌کنید این اصل ضروری دو سویه است. در یک سو یعنی تولّی متوجّه دوستی و ولایت ورزی و اردوگاه خودی است و در یک سو یعنی تبرّی و برائت جستن متوجّه اردوگاه بیگانه و غیرخودی است... چنانکه باور مهدوی و گفتمان موعودگرایانة مسلمین، دورمانده و عاری از این امر باشد جز عباراتی بی‌خاصیّت،‌ شاعرانة بی وضع و موضع، بدون کارکرد، تزئینی و ادبیّاتی مخصوص تفنّن و تفریح نیست. حال اگر سؤال شود، مهدویون، در تبرّی جستن و توّلا، از چه میزان آگاهی و معرفت دربارة ائمّة دین و کفر برخوردارند، تا کجا این مهرورزی و تبرّی جستن در کنج خانة قلبشان وارد شده، چه شناختی از مصادیق بارز جبهة دشمنی و دوستی دارند و به چه صورت و شیوه‌ای این باور را اعلام کرده و برایشان هزینة عملی و عینی می‌پردازند چه پاسخی حاضر داریم؟ پاسخ هر کس به خودش برمی‌گردد امّا، به هر روی، توسعة آگاهی و معرفت دربارة‌ هر یک از این وجوه می‌تواند باعث توسعه و ارتقا و ژرفای معرفت مهدوی و موعودی ما و مخاطبین ما شود. امروزه،‌ مؤمنین آل محمّد(ص) مبتلای جبهه و ائتلاف شوم «صلیب و صهیون و سلفی‌گری» هستند. آگاهی و وضع‌گیری مقابله ما در برابر این اردوگاه باید وسیع، به روز و همراه با وضع‌گیری باشد. ما که در قرن 2 هـ .ق زندگی نمی‌کنیم. مؤمنین، همین امروز در قرن پانزدهم هجری توسط پیاده و سوارة سربازان صلیب و صهیون و سلفیون در حوزه‌های نظامی، سیاسی، فرهنگی، طب، تغذیه و سایر مباحث پایمال و لگدکوب می‌شوند. هفتة پیش، از مسیحیّت صهیونیستی و ظهور ایدئولوژی آرماگدون توسّط ائتلاف صلیب و صهیون در طبّ و تغذیه و کشاورزی گفتم، امّا، مطمئن هستم گفت‌وگوی جدّی از «مسلمانان صهیونیست» برخی را برخواهد انگیخت. بله، مسلمانان صهیونیست؛ اگر اشرار یهود در طی قرون و به تدرج موفق به نفوذ در آموزه‌های مسیحیان و مسیحیت شدند و با سکولاریزه کردن مسیحیت و فاسد کردن مسیحیان از آنها سواری گرفته و باعث شکل‌گیری مسیحیت صهیونیستی شدند، همین اشرار، با نفوذ در برخی جماعت مستعد، ایجاد التقاط از قرن دوازدهم هـ . ق به تدریج زمینه‌های شکل‌گیری دلتایِ شومِ مسلمانان صهیونیست شدند. وهابیّت، بهائیت و روشنفکری لیبرال، اضلاع مثلثی را به وجود آوردند که از میانة آن مسلمانان صهیونیست سر برآوردند. سه جریان که بن مایة باور مهدوی و فرهنگ انتظار را نشانه رفتند. سه جریان که از خانة استعماری غربی سر برآوردند، سه جریانِ حامی یهودیت صهیونیستی، سه جریانِ مقابله کننده با امام زمان(ع) در حال حاضر و در هنگامة ظهور. روز قدس امسال یکی از مظاهر این مثلث شوم مسلمانان صهیونیست را دیدیم. به همان سان که همه روزه شاهد کشتار مؤمنین در یمن، پاراچنار (در مرز پاکستان و افغانستان) و عراق هستیم. زمینه‌ساز شکل‌گیری این سه جبهه یعنی وهابیّت، بهائیّت و روشنفکری لیبرال که از عصر قاجار به جان جهان اسلام افتاده تضعیف اصل «تولّی و تبرّی» و غفلت از آن بود. روزنه‌ای که اشرار یهود و استعمارگران از آن وارد شدند و بر جماعتی از مسلمانان مسلّط شدند. از همین طریق ما شاهد احیاء بدعت‌های بنی‌امیّه، حمایت از زایشگاه بنی‌امیّه، یعنی، یهودیّت صهیونیستی شدیم و در آینده نیز همین‌ها در حمایت از نمایندة تمام عیار ائتلاف صلیب و صهیون و سلفی‌گری یعنی «سفیانی» از میان سرزمین‌های اسلامی برخواهند خاست. مگر جز این است که سفیانی ملعون از نواده‌های معاویه با حمایت رومی‌ها و فرنگی‌ها برای حمایت از یهودیان حاکم بر بیت المقدّس خروج کرده و با در نوردیدن میدانی به وسعت شامات وارد عراق شده و همة مهدویون و مؤمنین را تهدید می‌کند؛ در آن روز هم مسلمان‌نمایان صهیونیست یعنی «وهابیون، بهائیان و روشنفکران لیبرال» هوادار سفیانی خواهند بود. کاش روایات آخرالزّمانی مندرج در منابع را بخوانیم تا دریابیم در کجاییم و به کجا می‌رویم. صلیب آویخته بر گردن پادشاهان یکی از کشورهای اسلامی در کنار ملکة‌ انگلیس همان اندازه معرّف دلتای مسلمانان صهیونیست است که استقرار مرکز بهائیان در حیفا و عکّا و بالاخره اظهار چاکری و افتادگی روشنفکران لیبرال در برابر کعبة فرهنگی و لژهای فراماسونری فرانسوی و انگلیسی. سربازی در اردوگاه حضرت صاحب‌الزّمان(ع)، در گرو معرفت دربارة امام و دشمنان امام است. این شایستگی بدون ولایت تام به امام و تبرّی تمام از جبهة دشمنان امام ممکن نیست. سربازی، شایستة مردان و زنانی است که با روحیة جهادی و به قصد مبارزة‌ فکری، فرهنگی و عملی با مظاهر کفر و شرک و نفاق جاری در عصر حاضر و سال‌های قبل از ظهور امام، در میدان حاضر می‌شوند؛ وگرنه در هر کجای دنیا و زیر هر درخت سرو صنوبری می‌شود نغمه سرود، شعر خواند و خط نوشت. قصد کرده بودم از دستور کار بیلدربرگ بگویم وقت از دست رفت. باشد تا بعد ان‌شاءالله.   اشماعیل شفیعی سروستانی جمعه 17/7/88 رادیو معارف